Nu het construct 'plant' nog

Ha, daar hebben we Eva Meijer van de kerstborrel. Na tientallen NRC-columns en boeken over dieren is de filosoof, kunstenaar, schrijver en singer-songwriter tot het inzicht gekomen dat de aanduiding 'dier' ook maar een mensenwoord is."Geen enkel dier zou zichzelf dier noemen. Misschien zou een vogel zeggen: ik ben iemand die vliegt. Of: ik ben een wezen van de lucht." Dat zijn ook een boel mensenwoorden maar enfin; de term dier deugt dus niet en leidt alleen maar tot geweld en hiërarchisch antropocentrisme: "Mensen uit gemarginaliseerde groepen wijzen op het belang van zelfrepresentatie en correct taalgebruik in hoe ze worden omschreven. Denk aan de verandering van ‘slaaf’ naar ‘tot slaaf gemaakte’. Ook ‘dier’ is een woord dat geweld in zich draagt. (...) De indeling in ‘dieren’ en ‘mensen’ doet het lijken of er twee categorieën zijn, terwijl mensen ook dieren zijn. (...) Vrouwen en mensen van kleur worden bijvoorbeeld vaak als dierlijker gezien dan witte mannen. (...) Het punt is dat ‘dier’ niet alleen naar een biologisch gegeven verwijst, maar ook naar een sociaal-culturele constructie. (...) Deze manier van denken wordt ‘hiërarchisch antropocentrisme’ genoemd. (...) Er zullen altijd weer groepen mensen zijn die buiten de categorie mens vallen. Bovendien laat dit geweld tegen niet-mensen intact, terwijl dat net zo goed geweld is. (...) We hebben andere relaties nodig, te beginnen met andere woorden voor degenen om wie het gaat." Want: WE ZIJN ALLEMAAL WEZENS VAN DE AARDE. Een varken kan ook Frans heten en een vogel Gijp, nietwaar. Volgende week in de courant voor de aardwezens die kunnen lezen: Wat te doen met de sociaal-culturele constructie 'plant'.